Tja, waar zal ik beginnen. Mijn leven was onbezorgd tot aan ongeveer mijn elfde levensjaar. Wel heb ik me altijd anders gevoeld dan anderen, ik keek op een andere manier naar de dingen en ik geloofde al jong dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik kom uit een gezin met een vader en een moeder en twee oudere broers. Een van 6 jaar ouder en een van 2 jaar ouder. Mijn oudste broer zat in dienst vanaf zijn zestiende, hij was weinig thuis. Mijn middelste broer ging in de pubertijd helaas de verkeerde kant op. Mijn middelste broer en ik waren als kinderen altijd twee handen op een buik geweest, als tweelingszielen, zo heb ik het altijd mogen ervaren. Ook qua uiterlijk leken wij enorm op elkaar en als ik in zijn buurt was voelde ik mij veilig en compleet.
Totdat hij meegesleurd werd in het drugsgebruik, verkeerde vrienden? De pubertijd blijft een lastig iets. Ik verloor hem eerst aan het pad wat hij wilde bewandelen, een pad waar ik niet voor koos omdat het mij beangstigde. En later verloor ik hem omdat hij omkwam bij een verkeersongeval. Hij mocht tweeëntwintig jaar oud worden.
De laatste vijf jaar van zijn leven heb ik van dichtbij meegemaakt, omdat ik hem miste en hem nodig had, zoals hij ervoor mij was geweest in mijn eerste levensjaren. Ondanks de keuzes die hij maakte, vonden we elkaar terug en waren we onafscheidelijk.
Tot aan die bewuste dag waarop hij dit leven en deze aarde verliet.
Ineens moest ik het weer alleen doen en dit keer kwam hij niet meer terug in mijn leven. Mijn tweelingziel is niet meer op aarde.
Ik was volledig in paniek want hoe moest ik nou verder, mijn bescherming, mijn vertrouwen waren in een klap weg.
Jarenlang heb ik geleefd in angst en verdriet, angst om nog meer dierbare te verliezen en verdriet omdat ik geen idee had hoe hiermee om te gaan.
Totdat ik ( 21 jaar na het overlijden van mijn broer) en natuurlijk ook na een hoop andere leuke ( zoals de geboorte van mijn dochter Emma) en minder leuke dingen te hebben meegemaakt, een bijzonder persoon ontmoette. Zij leerde mij hoe ermee om te gaan d.m.v Meditatie, Yoga en ademhalingstechnieken en met mijn spirituele achtergrond ben ik nu weer de persoon die ik heel lang heb moeten missen. En ja elke dag leer ik bij en elke dag brengt weer nieuwe dingen, maar nu voel ik innerlijke rust en balans en geniet ik weer van het leven en voel ik me zelfverzekerd en gelukkig.
Wat ik van haar in een korte tijd heb mogen leren, wil ik nu graag delen met jullie. Als ik toen de juiste begeleiding had mogen ontvangen had ik minder jaren geleefd in angst en onzekerheid.
Het gemis blijft maar de manier waarop ik er nu naar kijk en wat ik er bij voel zijn in balans.
In Memorian
1978 / 2000
Lieve Arno,
Jij bent niet ver weg, je loopt altijd mee,
In elke stap die ik zet, voel ik jou om me heen.
De wereld is anders, maar toch zo vertrouwd,
Want jou energie blijft, als een zon die nooit verduisterd.
De dagen samen vol plezier en kracht,
Die draag ik met me mee, als licht in de nacht.
We deelden dromen, spraken zonder woorden,
En zelfs nu blijft onze band in al mijn akkoorden.
Jij mijn broer, mijn maatje, altijd dichtbij,
In elke lach, in elk moment, ben jij een deel van mij.
De vriendschap die we bouwden blijft groeien in de tijd,
Het is die kracht die me door elk moment begeleid.
Dus, al ben je niet hier, je blijft een deel van mijn reis,
Samen gaan we verder, zonder einde, altijd wijs.
